Laatste beetjes!

Yes! Bijna klaar! Het einde is eindelijk in zicht, ik heb weer wat overzicht en weet wat me te wachten staat.

Hij staat gewoon! Ik had dat van z'n lang zal ze leven niet verwacht, ook al heb ik dit project zelf in handen.

Zoals ik gisteren schreef, werd dit project mij te veel. Het hoort een leuk project te zijn, waar ik lekker mee bezig kan, maar dat was het voor mij niet meer. Het werd voor mij een eindeloos project, waar ik te weinig energie voor had. Dus het voelt nu heerlijk dat ik met een gerust hart kan zeggen dat ik het project af heb!

Mijn oma vroeg regelmatig 'Is je vrije project nou al een keer af? Moet je echt doen hé, dan kan ik ook weer rustig slapen!' (Net zoals mijn ouders overigens, maar van hen ben ik dit soort vragen en opmerkingen gewend.)

Mijn oma heeft er een speciale reden voor, naast dat ze graag het beste voor mij wil. Mijn opa was namelijk mijn grote hulp tijdens de opleiding IPO (Industrieel Product Ontwerpen). Hij hielp mij met mechanica opdrachten die ik niet begreep, legde mij wiskunde uit, vroeg geregeld of ik deze keer wel materiaalkunde 3 had gehaald (heeft zeven keer geduurd) en hield mij scherp in keuzes die ik maakte in projecten ('Waarom zou je dat zo doen? Kan dat niet ook op deze manier?')

Tijdens mijn afstudeerstage kwam opa geheel plotseling te overlijden. Naast al het gemis betekende dit voor mij ook dat ik hem niet meer kon bedanken voor alle hulp tijdens mijn opleiding als ik eenmaal afgestudeerd was. Tuurlijk heb ik hem tussendoor bedankt als ik hulp had gekregen, maar toch had ik graag ook de blik in opa's ogen willen zien als ik mijn diploma ontvang. Helaas kan dat niet.

Daarom zat oma mij zo erg achter mijn broek aan, ze wil het beste voor mij en dat ik IPO succesvol afrond, ook voor opa.